Ocieplanie pianą Toruń

Jednym z najistotniejszych elementów w trakcie budowy domów jest troska o jego odpowiednie ocieplenie. Niepoprawna izolacja cieplna może skutkować poważnymi problemami. W ciągu zimy, problemem może stać się nie tylko niedogrzanie pokoi mimo innych źródeł ogrzewania, które też mają swoją cenę, a także pojawiająca się z czasem wilgoć i pleśń. Latem natomiast, dom będzie nagrzewał się tak bardzo, że upał wewnątrz będzie nie do wytrzymania, co z kolei może łączyć się z zakupem klimatyzacji.

Obecnie jest dostępnych wiele sposobów ocieplania domu. Do jednych z najbardziej popularnych zaliczają się pianka PUR (poliuretanowa) i wełna mineralna ze szklanego lub skalnego włókna. Oba te sposoby mają swoje wady i zalety, jednak jest wiele czynników, wpływających na ich częste zastosowanie.

Pianka poliuretanowa

Pianka poliuretanowa jest formą ocieplania domu, wyróżniającą się głównie sposobem nakładania i szczelnością. Po nałożeniu w postaci natrysku, pianka stopniowo puchnie, ze względu na co ma możliwość dostosowania się do wolnej przestrzeni oraz zabezpieczenia wszystkich zakamarków. To sprawia, że ten rodzaj izolacji, daje pełną gwarancję szczelnej osłony oraz usuwa ryzyko tworzenia się mostków termicznych.

Pianka poliuretanowa dzieli się na dwa rodzaje: piankę otwartokomórkową i zamkniętokomórkową. Różnica pomiędzy nimi jest istotna. Piana zamkniętokomórkowa ma świetną izolację termiczną (trochę lepszą od otwartokomórkowej), nie wchłania wody i nie jest paroprzepuszczalna. Kiedy wyschnie staje się bardzo twarda, co może wpływać na jej uszkodzenia. Piankę otwartokomórkową wykorzystuje się częściej na poddaszach. Jest ona niezwykle lekka, a za sprawą swojej elastyczności dostosowuje się do konstrukcji i od niej nie odpada. Przepuszcza wilgoć lepiej niż zmiennokomórkowa, ale nie ma skłonności do nasiąkania wodą.

Zalety i wady pianki poliuretanowej

Do zalet pianki poliuretanowej, poza szczelnym dopasowaniem do powierzchni, należą przede wszystkim prosta aplikacja oraz wysoki poziom izolacji termicznej. Pomimo różnic pomiędzy pianką zamkniętokomórkową, a otwartokomórkową, stopień wodoszczelności w przypadku obu jest zadowalająco wysoki. Lekkość pianki jest z pewnością wielkim atutem, dlatego że jej użycie nie obciąża konstrukcji budynku. Dodatkowo pianka nie stanowi dobrego pożywienia dla gryzoni, ze względu na co nie zalęgną się w domu tak chętnie. Jest też dobra w przypadku izolacji akustycznej.

Do wad pianki PUR należy dodać przede wszystkim koszty. Za piankę świetnej klasy zapłaci się więcej pieniędzy, niż na przykład za wełnę równie doskonałego wykonania. Pianka poliuretanowa wypada też gorzej w przypadku odporności na ogień. Posiada ona klasę odporności E, co oznacza, że jest łatwo zapalna, jednak w pożarze topi się oraz zwęgla, ale po zgaszeniu ognia samodzielnie gaśnie.

Można spotkać też wiele obaw, co do stosowania pianki ze względów zdrowotnych, jednak wieloletnie badania wykazują, że jej szkodliwy charakter ma miejsce tylko w czasie aplikacji oraz utwardzenia pianki, czyli od dwóch do trzech dób. Wtedy lepiej nie używać pomieszczenia, a przy nakładaniu stosować specjalny kombinezon i maskę. Później nie wykazuje już szkodliwości.

Wełna mineralna

Wełna mineralna jest równie często wykorzystywana do ocieplania domów, co pianka poliuretanowa. Porządnie izoluje ciepło oraz ma doskonałą przepuszczalność. Dodatkowo właściwie ułożona, będzie na lata zatrzymywać swoje właściwości, których także jest wiele. Zazwyczaj są to maty, płyty lub połacie materiału, które dostosowuje się do ocieplanej przestrzeni i z reguły potrzeba zaaplikowania dwóch warstw dla najlepszego, optymalnego działania.

Istnieją dwa rodzaje wełny mineralnej. Są to: wełna skalna wytwarzana z dolomitu, bazaltu lub kruszywa wapiennego i wełna szklana, która powstaje z piasku kwarcowego i stłuczki szklanej z recyklingu. Aby powstała płyta lub mata, zebrany materiał topi się w wysokiej temperaturze, a potem rozwłóknia. Następnie, dokłada się specjalne żywice oraz formuje właściwy kształt.

Wełna szklana jest lżejsza i ma większą sprężystość oraz ma trochę lepszą izolacyjność od tej skalnej, jednak zarówno jedna jak i druga wykazują wysoką jakość oraz bardzo zbliżone właściwości. Wełnę skalną częściej używa się do ocieplania poddaszy.

Zalety i wady wełny mineralnej

Podstawową zaletą wełny mineralnej jest jej absolutna odporność na ogień. Przyznano jej najwyższą klasę A, co oznacza, że stanowi przeszkodę dla ognia w razie pożaru. Dodatkowym atutem jest świetna izolacja akustyczna, znacznie lepsza od pianki poliuretanowej, co zawdzięcza sposobowi wykonania i wadze. Ponadto wełna mineralna jest bardziej odporna na urazy mechaniczne, dzięki sprężystej budowie. Warto też dodać, że jej koszt jest mniejszy w stosunku do pianki PUR.

Do wad wełny należy zaliczyć możliwość nasiąknięcia wodą. Nie nabiera ona wody zbyt mocno, jednak jeżeli tak się stanie, ciężko jest ją osuszyć, co może przyczyniać się do rozwoju grzybów i pleśni. Istotne jest zatem użycie paroizolacji. Innym znaczącym minusem jest to, że wełna może zostać źle zainstalowana, dlatego że trudniej wypełnić nią szczeliny. To odbija się na utracie izolacyjności oraz powstawaniu termicznych mostków. Z kolei waga wełny mineralnej znacznie obciąża konstrukcję budynku.

Ponadto wełna ma skłonność do pylenia, przede wszystkim w czasie jej nakładania, dlatego tak jak przy korzystaniu z pianki PUR, konieczne są środki ostrożności. Prawie w ogóle nie zdarza się, żeby była źródłem uczulenia w czasie użytkowania domu.

Pianka PUR czy wełna mineralna

Zarówno pianka PUR jak i wełna mineralna mają swoje wady i zalety, jednak dla każdej z nich znajdą się odpowiednie zastosowania. Wybór pomiędzy tymi dwoma tworzywami powinien być zależny od indywidualnych oczekiwań i uwarunkowań. Warto mieć na uwadze najważniejsze czynniki, takie jak koszty ognioodporność, ciężar czy możliwość wchłaniania wilgoci i samodzielnie zdecydować, jakie rozwiązanie jest najkorzystniejsze.